سریال آوای باران؛ تلنگری متعهدانه به مخاطب

"آوای باران بهترین و جدی‌ترین سریالی است که تا امروز درباره کودکان کار و معضلاتی که این اطفال بی گناه با آن دست به گریبان هستند، ساخته شده. اثر نمایشی جذابی که علاوه بر سرگرمی سازی؛ آگاهی بخشی و بصیرت افزایی مخاطب را نیز مدنظر دارد."

به گزارش ایمنا، آنچه در بالا آمده بخشی از یادداشت زهرا صلواتی، کارشناس رسانه و تلویزیون درباره سریال "آوای باران" است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

متن این یادداشت که در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار گرفته به شرح زیر است:

اگر تعبیر امام راحل مبنی بر دانشگاه بودن صدا و سیما را اصول و محور فعالیت‌های این سازمان قرار دهیم، آثار نمایشی تلویزیون هم ورای سرگرم کردن مخاطب، دارای رسالتی والا برای تنویر افکار عمومی و ارتقای دانش و بینش بینندگان نسبت به آنچه در جامعه و محیط پیرامون شان می‌گذرد، هستند. از این منظر، سریال «آوای باران» به خوبی توانسته مأموریت و رسالت خود را محقق کرده و به مرحله بالفعل برساند. دستپخت جذاب حسین سهیلی زاده در پس روایت قصه گیرای دختری جوان، نقبی واقع‌گرایانه و کارشناسی شده دارد به موضوع کودکان کار و معضلات و ناهنجاری‌های اخلاقی و اجتماعی برآمده از آن، از جمله تکدی گری، اعتیاد، قاچاق مواد مخدر و فحشا.

نقطه تمایز آوای باران در قیاس با آثار ماضی، نگاه به دور از کلیشه و تعارف و شعارزدگی به نارسایی کودکان کار است. سهیلی زاده با پرهیز از سیاه نمایی، معضل کودکان کار را به شکل هنرمندانه ای با ملودرام در هم آمیخته و معجونی دلپذیر و جذاب را در پیش روی مخاطبان قرار داده است. فرم و ساختار مناسب در کنار قصه‌ای جذاب و سوژه‌ای قوام یافته، آوای باران را به یکی از سریال‌های جذاب سال‌های اخیر تلویزیون تبدیل کرده است. سازندگان آوای باران سهمی متناسب و به قاعده را برای پرداخت به موضوع کودکان کار و مقدمات و اسباب درام در نظر گرفته و اثری معتدل و معقول را پدید آورده اند. یکی از نقاط قوت و قابل تامل آوای باران نگاه ویژه این سریال به دخترانی است که ناخواسته سر از گروه‌های تکدی گری درآورده و در چنبره مناسبات بیمارگونه چنین باندهایی گرفتار آمده اند. نکته‌ای که در بیش و کم تمامی آثار نمایشی ساخته شده با محوریت یا با نگاهی به کودکان کار، مغفول مانده بود. پیش از آوای باران، تمرکز سریال‌ها و فیلم‌های مشابه بیشتر بر پسران کودک و نوجوان بود که در باندهای تکدی گری ساماندهی شده بودند و معمولاً کمتر به دختران عضو این گروه‌ها توجه می‌شد. آوای باران نه تنها به این دختران پرداخته، که حتی یک قدم جلوتر رفته و در کنشی ساختار شکنانه و جسورانه، دختری جوان از همین قشر را در مرکز و محور قصه خود قرار داده است. سهیلی زاده با انتخاب آزاده زارعی به عنوان ایفاگر نقش باران تلاش کرده هنرپیشه‌ای را برای نقش اصلی سریالش برگزیند که مخاطب، کوچک‌ترین آشنایی و پیش زمینه ذهنی و فکری از او نداشته باشد؛ به نیت حصول حداکثر هم ذات پنداری و همراهی.

از سوی دیگر، طراحی کاراکترهای جذاب و اعمال شخصیت پردازی مناسب بر روی آنها، از جمله کاراکتر شکیب (سردسته باند) و خلق داستانک‌های متوازن و متناسب با قصه اصلی (مانند علاقه کیانوش به باران) بر جذابیت‌های سریال آوای باران افزوده است. شخصیت‌های اصلی سریال اغراق شده و تصنعی نیستند و در نظر بیننده ملموس و باورپذیر به نظر می‌رسند. از آن سو، قصه‌های جانبی طراحی شده در فیلمنامه نه تنها باری سنگین و زائد بر داستان اصلی نیستند که حتی عیار دراماتیک کار را بالا می‌برند. بازیگران هم به واسطه قابلیت‌های ذاتی شان و راهنمایی‌های سهیلی زاده توانسته اند نقش آفرینی‌های قابل قبولی را از خود به نمایش بگذارند؛ به خصوص مهران احمدی که با لحن و گریم متمایز و متفاوتی که دارد، یکی از بهترین بازی‌هایش را در تلویزیون به یادگار گذاشته است. بازی آزاده زارعی در نقش باران و در مقام کاراکتر محوری سریال هم قابل قبول و پذیرفته است، همچنان که بازی مهران رنجبر.

حسین سهیلی زاده یکی از کارگردانان موفق تلویزیون است که تقریباً همه سریال‌هایی که تا به امروز ساخته، با استقبال خوب مخاطبان مواجه شده است. در این میان اما، آوای باران به همراه «ترانه مادری» بیشترین اقبال را دیده‌اند و پرتماشاگرترین اثر از میان آثار متعدد این کارگردان در قاب جادویی به شمار می‌روند.

سریال آوای باران ورای به تصویر کشیدن قصه‌ای جذاب و دراماتیک به قصد سرگرم کردن و ساختن اوقات خوش برای مخاطبان خود، می‌خواهد تلنگری هم به آنها زده باشد و از معضلی سخن بگوید که بیخ گوش جامعه است و همه آحاد اجتماع با آن مواجه بوده و هستند. این روزها کودکان کار در همه شهرها قابل مشاهده هستند و سازندگان آوای باران اندکی درنگ و تامل را در برابر این کودکان از مخاطبان خود خواستارند. سریال آوای باران با طرح بدیعانه یک مشکل ریشه دار و مسبوق به سابقه اجتماعی و گشودن ابعاد مختلف و حتی مغفول مانده آن، جامعه را به چاره‌جویی برای رفع و رجوع این معضل فرا می‌خواند.

آوای باران بهترین و جدی‌ترین سریالی است که تا امروز درباره کودکان کار و معضلاتی که این اطفال بی گناه با آن دست به گریبان هستند، ساخته شده. اثر نمایشی جذابی که علاوه بر سرگرمی سازی؛ آگاهی بخشی و بصیرت افزایی مخاطب را نیز مدنظر دارد. سریال سهیلی زاده همچنان دیدنی است و پرمخاطب؛ شاهدش هم استقبال فوق‌العاده مردم از بازپخش این اثر در شبکه آی فیلم.

کد خبر 472876

منبع: ایمنا

کلیدواژه: اوای باران سریال آوای باران سریال تلویزیون شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق سریال آوای باران کودکان کار سهیلی زاده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۹۰۳۱۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماجرای مخفیانه زنان یک روستا که سوژه شد

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، زبان جهان شمول در فیلم‌هایمان اهمیت دارد و این هم مخاطب داخلی را در برمی‌گیرد و هم مخاطب خارجی را.»

بیشتر بخوانید: هنوز هم حاضرم با این صداوسیما که به من ظلم کرده کار کنم

فیلم مستند کوتاه «با قید محرمانگی» به کارگردانی شروین وحدت و پیام عزیزی در بخش اصلی و بین‌الملل هفتادمین جشنواره فیلم کوتاه اوبرهاوزن در کشور آلمان این روزها به نمایش درآمده است، به بهانه این حضور، شروین وحدت نخست درباره موضوع فیلم و اینکه واجد چه ویژگی‌هایی بوده که در بخش اصلی جشنواره اوبرهاوزن پذیرفته شده است گفت: این فیلم به یک جریان بسیار مهم که دو سال پیش در یکی از روستاهای شهر همدان رخ داده می‌پردازد. زنان روستا مخفیانه و دور از اطلاع مردان، نامه‌ای شکایت آمیز به فرمانداری و استانداری همدان می‌نویسند و می‌خواهند که به وضعیت بغرنجی که مردان روستا ایجاد کرده‌اند، رسیدگی کنند. همین نامه موجب می‌شود که فرمانداری برای حل مشکل روستا اقدام کند. این فیلم روایت زنان از چگونگی شکایت آنها و همکاریشان با هم برای مقابله با این معضل است و به‌ویژه شرایطی را که موجب شد نامه مخفیانه به دست فرماندار برسد، نمایش می‌دهد زیرا اگر مردها مطلع می‌شدند، طبیعتاً جلو این شکایت را می‌گرفتند.

پیام عزیزی از نحوه مطلع شدن از این سوژه در عین مخفیانه بودن، یادآور شد: این نامه رسانه‌ای شده بود. ما خبر این نامه را در رسانه‌های داخلی و شبکه‌های اجتماعی دیدیم. اگر جستجو کنید همین الان هم این خبر که گویا خود فرمانداری منتشر کرده بود در دسترس است. ما فقط خودمان را به آن روستا رساندیم و با پرس‌وجو از زنان روستا به حقیقت این موضوع دست پیدا کردیم. ما متوجه شدیم جمع بزرگی از زنان، هم‌پیمان شده و شکایت کرده بودند.

ماجرای مخفیانه زنان یک روستا که سوژه شد

او همچنین درباره فرم متفاوت فیلم خاطرنشان کرد: اجازه بدهید در مورد چگونگی فرم فیلم توضیح ندهیم تا برای مخاطب لو نرود. گرچه توضیح فرم به تنهایی نمی‌تواند نمایانگر آنچه باشد که دیده می‌شود. اما تنها می‌توانیم اشاره کنیم که فرم فیلم را منطبق بر رخداد و بر اساس محتوای آن شکل دادیم.

وحدت کارگردان و تهیه کننده دیگر فیلم با «قید محرمانگی» درباره حضور فیلم‌شان در جشنواره «اوبرهاوزن» تصریح کرد: ما فیلم را برای جشنواره بخصوصی آماده نکردیم که بر اساس اساسنامه آنها فرم انتخاب کنیم. این فرم چیزی بود که پیش از فیلمبرداری بین من و آقای عزیزی با ساعت‌ها مکاشفه و بحث شکل گرفت. به فرم‌های مختلفی فکر کردیم که بتواند روایت درستی از این جریان ارائه دهد. در نهایت از بین چندین فرم، درست در روز فیلمبرداری برای ما محرز شد که باید از این فرم که الان در فیلم دیده می شود استفاده کنیم.

پیام عزیزی هم در ادامه درباره همین موضوع گفت: نه فقط برای این فیلم، ما برای تمام فیلم‌هایی که ساخته‌ایم و یا در دست ساخت داریم به فرم و نحوه روایت فکر می‌کنیم، چون فرم و نحوه روایت می‌تواند یک موضوع را نابود و یا درخشان کند.

وحدت نیز گفت: باید این نکته را هم بگویم که این فیلم قبل از آنکه از سوی جشنواره اوبرهاوزن دعوت شود از جشنواره معتبر کراکوف دعوتنامه گرفته بود و ما بین این دو جشنواره، اوبرهاوزن را انتخاب کردیم چون فهمیدیم فیلم‌های ایرانی کمتر در این جشنواره بوده‌اند و این نکته که بخش مستند و داستانی مجزا ندارد و فیلم مستند ما در رقابت با فیلم‌های داستانی که معمولاً ارجحیت دارند، مورد اقبال قرار گرفته است، برای ما مساله بسیار مهمی بود که جشنواره اوبرهاوزن را انتخاب کردیم.

کارگردانان فیلم «با قید محرمانگی» در پایان مطرح کردند: ما امیدواریم فیلم مورد اقبال مخاطبان قرار بگیرد. آنچه فیلم دنبال می‌کند به مخاطب انتقال داده شود و اثر خود را داشته باشد. جایزه نه اینکه برایمان مهم نباشد اما اینکه مخاطبان هم مثل مدیران جشنواره با دیدن فیلم ما تحت تاثیر قرار بگیرند ارزش بالاتری برای ما دارد.
عزیزی درباره این که فیلم را برای مخاطب خارجی ساخته‌اید یا داخلی، گفت: ما قبل از اینکه به جشنواره‌ها فکر کنیم به فرم فکر کرده بودیم در همان زمان هم به مخاطب‌مان فکر می‌کردیم. زبان جهان شمول در فیلم‌هایمان اهمیت دارد و این هم مخاطب داخلی را در برمی‌گیرد و هم مخاطب خارجی را. در اکران های خصوصی متوجه شدیم که مخاطب داخلی ارتباط تنگاتنگی با فیلم ما دارد چون دغدغه فیلم را با تمام وجود درک کردند.

عوامل « با قید محرمانگی» عبارتند از: تهیه کننده و کارگردان: شروین وحدت، پیام عزیزی، تدوین: محسن ظهرابی، فیلمبردار: کیوان ایمانی، موسیقی: احسان آنالویی، صداگذار: سامان شهامت و بهزاد مهدی‌زاده، اصلاح رنگ و نور: رضا تیموری، صدابردار: شروین وحدت، مدیر روابط‌عمومی: سعید اسلام‌زاده، طراح پوستر: متین خیبلی، دستیار کارگردان: رضا عزیزی، مدیر تولید: مهرسام حق‌جو، عکاس: کیوان ایمانی،پخش بین‌الملل: نشاط باقری.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/

کد خبر: 1229657 برچسب‌ها اخبار سینما